- xeyri
- is. Qırmızı rəngli, topləçəkli gül; məxmərgülü. Xiyabanın hər iki tərəfini yeni açılmaqda olan xeyri, şəbbu, qırmızı zanbaq və sair rəngarəng çiçəklər bürümüş idi. M. S. O..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
xeyri
Look at other dictionaries:
xeyri — I (Kürdəmir) bax xayra. – Nəğayrım, sən bunnan çıxmaseydin, inəy süti yerə calamazdı, xeyri də yıxılmazdı II (Salyan, Şamaxı) əkin sahəsinə tökülən sünbüllərdən öz özünə bitən taxıl. – Bu il kolxozda beş hekdara qədər xeyri arpa var (Salyan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xeyri — ə. xeyirə aid olan, xeyir olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xeyir — is. <ər.> 1. Fayda, mənfəət. Bağın, əkinin xeyrini bəylər görəcəkmiş; Toxm əkməyə dehqanları neylərdin, ilahi?! M. Ə. S.. Atalar, babalar əkiblər, tər töküb becəriblər, xeyrini biz görürük. M. C.. Xeyir dəymək (gəlmək) – faydası olmaq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
püş — I (Oğuz) yabanı bitki adı. – Püşün diş ağrısına xeyri var II (Bolnisi, Borçalı, Gədəbəy, Gəncə, Qax, Qazax, Meğri, Şəmkir, Tovuz) bax puş. – Püşün torpağa çox xeyri var (Tovuz); – Püşü torpağa töx’sən, yaxşı olar (Gədəbəy); – Yeri quvvalamaxdan… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xeyirli — sif. Xeyir verən, xeyri olan; gəlirli, qazanclı, əlverişli. Xeyirli iş. Xeyirli sənət. – <Keçəl:> Lotubaşı, sən qovunu ver, mən sənə bir xeyirli yer deyim. «Aşıq Qərib». Qonşum elə güman eləyib ki, dünyada yazıçılıqdan asan, yazıçılıqdan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xeyirsiz — sif. Heç kəsə xeyri, yaxşılığı toxunmayan, xeyir verməyən. Xeyirsiz adam. – Mən hərdən oturub fikirləşirəm və bu əqidəyə gəlirəm ki, bizim çoxumuzu bədbəxt edən karsız, vecsiz və xeyirsiz qohumlarımızdır. Ə. Vəl.. Hamı arsız və xeyirsiz, gücü az; … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
Сабухи (фильм, 1941) — Сабухи Səbuhi Жанр драма исторический Режиссёр Рза Тахмасиб Автор сценария Микаил Рафили … Википедия
güzəmləndirməx’ — (Kəlbəcər) yununu çoxaltmaq, artırmaq (qoyuna aiddir). – Yağışın qoyuna olduxca xeyri var, güzəmləndirir dayna, yunun artırır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
köçəl — I (Cəbrayıl, Cəlilabad, İmişli, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan, Zəngəzur, Zəngilan) xırmanda tamam döyülməyib əzilmiş halda qalan sünbül. – A:z, o köçəli qırağa tögginən ki, taxıla qarışmasın (Cəbrayıl); – Bığdanı dö:rdüg, so:rırduğ, bığdasın… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
puş — (Gədəbəy, Tovuz) təzək. – Puşun torpağa xeyri var, torpağ o sa:t canə:lir <cana gəlir> (Tovuz) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
